Küflü yiyecekleri tükettiğimiz durumda rastgele bir sıhhat sorunuyla karşılaşır mıyız? Yoksa bu kısımları kesip atarak o yiyeceği tüketmeye yahut pişirmeye devam edebilir miyiz?
Tüm bu soruların yanıtlarını vererek, ne yapmamız gerektiğine bakalım.
Genel prestijiyle küflü yiyeceklerin yenmesi, uzmanlar tarafından pek fazla önerilmez.
Çünkü ekmeğin yahut meyvenin içinde, yüzeyinde gördüğümüz yeşil ve tüylü kesimlerden çok daha fazlası vardır. Çıplak gözle görebildiğimiz renkli kısmı küf olarak adlandırsak da aslında bunlar, çürümeye sebep olan mantarların sporları yani üreme hücreleridir.
Renkli kısımlar dışında küfün geri kalanını ve köklerini çıplak gözle görmek hayli güç hatta neredeyse imkansızdır. Bu küfler, yemeğimizin derinliklerine yerleşir.
Bu sebeple sadece yiyeceklerin yüzeyinde görebildiğimiz kısımları almak, bizi küf yemekten alıkoyamayacaktır.
Ancak bu noktada size uygun haberler verebiliriz.
Küfün kaynağı olan birçok mantar ve başka mikroorganizmalar, makul sıcaklıklarda ölür. Örneğin ekmekler ya da kekler, 80-99 derece ortasında bir sıcaklıkla pişirildiğinde, içindeki mantarlar yok olur.
Ayrıca küflerden kaynaklanan toksinlerin birçok sırf onları uzun bir mühlet tüketirsek risk oluşturur. Bu sebeple bir defalığına küflü bir besin tükettiğimizde hastalanmamamızın sebebi budur.
Öte yandan peynirler, başka yiyeceklere nazaran ayrışır.
Örneğin küflü yumuşak peynir, yüksek oranda su içerir. Bu sebeple bu tip peynirlerde küfün derinlere inmesi daha mümkündür. Ancak sert peynirin su oranı daha düşüktür.
Peynirin sahip olduğu ağır yapı, küfün peynirin içine görünmez bir formda yayılmak yerine çoğunlukla yüzeyde hayatta kalacağı manasına gelir. Bu durumda küfün etrafından birkaç santimetre keserek onu tüketmek, rastgele bir risk oluşturmaz.
Sonuç olarak küflüyse tüm bu yiyecekleri hiç düşünmeden atabiliriz; et ve et eserleri, yoğurt, krema, yumuşak peynir, ekmek ve unlu mamüller, reçeller, fındık ve baklagiller.
Ancak; havuç, dolmalık biber, lahana gibi sert meyve sebzeler ve bunun yanında sert peynir, küften kurtarılabilir ve tüketilmeye devam edilebilir.
