Günümüzde pazardan, marketten, manavdan aldığımız muzların hepsi çekirdeksiz fakat bu; normalde de çekirdeksiz oldukları manasına gelmiyor.
Aslında muzları beşerler olarak biz evcilleştirdik. Evet, hakikat duydunuz. Evcilleştirdik. Nasıl olduğunu anlatalım.
Melezleştirme sürecinde kendi üreme yetenekleri kayboldu.
Vahşi muz cinslerinde aslında çekirdek var. Üstteki görselden görebilirsiniz. Fakat bu yırtıcı muzların tadı ve dokusu, bizim yediklerimiz üzere değil. Tatsız ve yenmesi çok daha sıkıntı.
Bu yüzden “Musa acuminata” ve “Musa balbisiana” isimli iki farklı muz çeşidini melezleyerek günümüzdeki muzları elde ettik. Böylelikle muzun yenilebilir kısımları arttı ve çekirdek oluşumunun önüne geçildi. Fark ettiyseniz çekirdek yerine sadece küçücük tohum izleri var.
Hâl bu türlü olunca üreme süreçleri de değişiyor.
Modern muzlar, öbür meyveler üzere doğal tohumlarla üremiyor. Vejetatif çoğalmayla ürüyor. Muz bitkisi büyüdükçe ana bitkinin kök kısmındaki yan filizler çıkıyor ve bu filizler, bitkinin küçük versiyonu üzere oluyor.
Yan filizler, ana bitkiden ayrılıyor ve kökleriyle birlikte toprağa dikilerek yeni bir muz bitkisi olarak büyümeye başlıyorlar. Dikilen filizler çok süratli bir formda kökleniyor ve yalnızca birkaç ay içinde yeni bir muz bitkisi oluşuyor. Meyve vermesi ise birkaç yıl sürüyor ve sonucunda vejetatif üremeyle oluşan muzlar elde ediliyor.
