Nörobilimciler, anıların bir ömür uzunluğu kalıcı olmasını sağlayan kıymetli bir mekanizmayı keşfettiler. Bu buluş beynin anıları nasıl depoladığını anlamak için atılmış büyük bir adım olarak bedellendiriliyor.
1970’lerde keşfedilen uzun müddetli potansiyasyon (LTP), sinapsların elektriksel ihtarlarla güçlendirilmesi yoluyla anıların oluşumunu açıklamaya başlamıştı. Fakat bu sürecin moleküler ayrıntıları uzun mühlet anlaşılamadı. PKMzeta isimli molekül, bu süreçte değerli bir rol oynadığı düşünülen bir oyuncuydu, lakin anıları nasıl uzun mühlet koruduğu meçhuldü. PKMzeta’nın kısa ömürlü olması, anıların nasıl yıllarca saklanabildiği sorusunu akıllara getirdi.
Hafızayı kalıcı kılan iki molekülün güçlü etkileşimi
Yeni yapılan araştırmalar, PKMzeta’nın yalnız başına değil, KIBRA ismi verilen diğer bir molekülle iş birliği yaparak çalıştığını ortaya koyuyor. Bu iki molekül, sinapsları işaretleyip güçlendirerek anıların kalıcılığını sağlıyor. PKMzeta ve KIBRA’nın etkileşimi, sinapsları uzun vadede stabilize ederek hafızaların korunmasını mümkün kılıyor. Her iki molekül de kısa ömürlü olmasına karşın, ortalarındaki daima etkileşim, anıların yıllar uzunluğu bozulmadan kalmasını sağlıyor.
Bu buluş, hafızanın nasıl kalıcı hale geldiğini anlamada değerli bir adım olarak görülüyor ve gelecekteki nörobilim araştırmalarına yeni kapılar açacak üzere görünüyor. Araştırmacılar bu keşfin anıların depolanma sürecinin daha derinlemesine anlaşılması için kritik bir kıymete sahip olduğunu belirtiyor.
